1e tripje en 1e ziekenhuisdag

Hoi allemaal! Ik heb weer veel beleefd, dus weer een nieuw verhaaltje:
Vrijdagavond (na het typen van het vorige verhaal) werden we nog opgebeld door de touroperator waar we net dat boottochtje hadden geboekt, de mensen van zondag waren uitgevallen, of wij dan niet met de groep van zaterdag meewilden. Nou vooruit, dat kwam ons eigenlijk ook wel wat beter uit. Dus zaterdagochtend op tijd opgestaan, rugzak gepakt, en op tijd naar het gebouw gefietst. Het links fietsen is trouwens nog steeds heel raar, ben benieuwd of het nog gaat wennen. Daar aangekomen konden we meteen instappen in het busje, even nog wat andere mensen ophalen en door naar de opstapplaats iets buiten Paramaribo. De andere mensen waren ook voornamelijk Nederlandse stagaires, dus ineens weer veel mensen leren kennen. De opstapplaats was niet meer dan een steiger boven de Surinamerivier, waaraan een klein houten bootje was gebonden. Gelukkig pastte iedereen erin en was het redelijk stabiel toen we naar de overkant van de Surinamerivier vaarden, naar Nieuw Amsterdam. Dit was vroeger een plantage en een fort in de 18e eeuw, nu is er een museum met alle huizen, kanonnen, bunkers en andere dingen die daar vroeger te vinden waren. Onze gids wachtte ons daar op en leidde ons rond, met leuke informatie en wat grappen tussendoor. (Voorbeeld: Opzichter tegen slaaf: ‘schiet eens op, werk eens door!! Echt alles doe je langzaam, echt alles! Is er nog iets wat je snel doet?’ Slaaf: ‘ja meneer, ik word snel moe…’) Nou, dan hebben jullie in ieder geval een idee hoe het niveau was :p Via Fort Nieuw Amsterdam, palmbomen, kokosnoten en bananen, kwamen we bij een soort uitzichtpunt, wat echt supermooi was; links zag je de Surinamerivier, rechts de Commewijnerivier (aftakking van Surinamerivier) en recht vooruit lag de Atlantische Oceaan. In het midden was een duidelijke streep te zien waar de rivieren bij elkaar kwamen, echt prachtig om te zien!
Hierna weer terug in het bootje om richting Braamspunt te varen, het noordelijkste puntje van Suriname, aan de Atlantische Oceaan. Onderweg kwamen we dolfijnen tegen, helaas kwamen ze niet zo dichtbij (vaak wel, volgens de gids, dus een beetje pech), maar toch gaaf om te zien. Foto’s ervan maken was trouwens wel moeilijk, ze waren nog sneller onder dan dat ze boven water kwamen (vandaar de vele foto’s van de (lege) rivier). Bij Braamspunt aangekomen hebben we gekeken naar de garnalenvangst en een stuk over het strand langs de oceaan gelopen. Daar leefden mensen echt in golfplaten huisjes (zie je hier trouwens ook wel in Paramaribo hoor) en een hele hoop afval eromheen, best triest wel.
Daarna weer in het bootje en terug de rivier op, richting het dorpje Rust&Werk (de rust bewust vóór het werk ipv erna?? ;)) De mensen daar hadden voor ons een uitgebreide lunch klaargemaakt, dat is waar ze hun inkomen vandaan halen. Het was wel echt heel lekker! Met volle buikjes zijn we weer teruggevaren naar de plaats waar we ook opgestapt waren, het busje stond alweer klaar. Bij terugkomst in ons huisje waren we echt supermoe, de hele dag zo buiten en de hele tijd bezig en vanalles te zien en te beleven!! Echt fantastisch!! Ik verheug me nu al op de volgende tripjes, er zijn er hier echt héél veel!!!
(Voor de geïnteresseerden: google maar eens op Brownsberg, Galibi, Ralleigh Vallen… Dat staat zeker nog op het programma!)

Zondag een lekker rustdagje gehad; uitgeslapen, ge-internet (echt ideaal hoor, is best een luxe hier), beetje gelezen enzo, was allemaal best prima. Niet zoveel gedaan dus :p
Vanochtend was de rust weer over; de co-schappen begonnen. We hadden nog niets van die mensen gehoord, ondanks de mailtjes die we hadden gestuurd. Dus wij dachten dat het wel prima zou zijn als we er rond een uur of 8 zouden zijn. Om half 8 mooi op onze fietsjes (is nog wel een eindje fietsen) en de weg volgen die we hadden uitgestippeld op de kaart. Bleek na een paar straten dat de lange weg die we wilden volgen een éénrichtingsweg was, en dan natuurlijk ook de verkeerde kant op… Dus toch maar even de kaart er weer bijgepakt (dan voel je je pas toerist) en gekeken welke andere wegen ook bij het ziekenhuis uitkwamen. Iets over 8 kwamen we daar aan, dus het viel allemaal wel mee. Redelijk snel de gynaecologie-afdeling gevonden, en tot ons genoegen is het daar best netjes allemaal! Het ziekenhuis is groen en best hoog, het lijkt een beetje op een flatgebouw, inclusief balkonnen, op de begane grond zijn geen muren, maar de wind erdoorheen is een natuurlijke airco. Goedkoop toch? Op de poli is er een grote ruimte waar mensen zich ’s ochtends aanmelden, dan worden ze per naam of nummer binnengeroepen in een kleinere wachtruimte, waar ze vervolgens door de artsen worden binnengeroepen in de spreekkamertjes. Alles mooi betegeld en geverfd, alles mooi aangegeven met bordjes, alles schoon, prima dus!
Wij melden ons netjes bij de secretaresse, blijkt dat de arts pas later komt, ‘probeer het nog maar eens rond half 10’. Ok, dan nog maar eventjes de stad in, leuke schoenen hebben ze hier trouwens, en even later weer terug naar het ziekenhuis. De arts was er nog niet, maar dat zou niet lang meer duren. Om tien uur was ie er ook, Dr Goedin, een hele aardige man, hij maakte even ruim tijd voor ons en we hebben vast het volgende programma samengesteld:
4 weken gynaecologie-afdeling
4 weken verloskunde
2 weken polikliniek (waarvan we 1 week op medische zending naar het binnenland kunnen)
Dus de komende tien weken hoeven we ons niet te vervelen! Er was ook een co-assistent uit Maastricht, ze was daar nu voor de laatste week, en we werden meteen naar haar doorgestuurd waarna we een uitgebreide rondleiding kregen en aan alle belangrijke mensen werden voorgesteld. Het schijnt wel dat je weinig begeleiding krijgt, en dat je veel zelf moet doen, maar daar komen we snel genoeg achter, moet vast wel lukken!
Na de rondleiding mochten we weer naar huis, morgen om half 8 begint het echte werk, tot ongeveer 3 uur ’s middags. Best relaxed dus… Ik ben benieuwd…
Op de terugweg zijn we voorzichtig fietsend (ze razen hier echt als gekken langs je af!) nog even gestopt bij Zus&Zo en hebben daar lekker gelunched. Daarna nog een stop gemaakt bij de winkel, waar we zelfs de hagelslag en dropjes gevonden hebben!!! We hadden dus best twee kilo minder in de koffer kunnen hebben :p.

Goed, een heel verhaal weer, morgen een dagje meedraaien in het ziekenhuis en ’s avonds naar de salsa-les, we houden ons wel bezig ;).

Mo syi!!! (tot ziens!)

X Amanda