Kasikasima: back to basic

Gi odi!
Nou, bereid jullie voor; m’n verhaal van de Kasikasima komt eraan! Het was een supertoffe week in het binnenland, ontzettend veel gezien, veel gedaan, veel te vertellen ;-)
Vrijdagochtend begon het avontuur; de binnenlandse vlucht naar Palumeu, een dorpje in het zuiden van Suriname. We waren met een redelijk grote groep van 13 mensen, maar wel heel gezellig. In Palumeu is een toeristenoord met een recreatieruimte, hangmatruimte, eetruimte, bar, lodges, een grote logde voor Kasikasima-mensen en zelfs een aankomsthal en vertrekhal! ‘Vliegveld’ voor de deur dus ;-) We konden alle spullen op de kamers leggen en daarna gingen we meteen door naar een eilandje iets verderop om daar even lekker te zwemmen en te ‘hangmatteren’, wat later in de week ons favoriete woord werd. Even door het dorp om kennis te maken met het dorpshoofd en cassavebrood en ‘pepre watra’(peperwater) te proeven, zoals verwacht heel heet! ’s Avonds kampvuurtje en wat bemoedigende woorden van onze gids: ‘morgen gaan we met de boot richting de berg, we blijven vijf dagen weg, we nemen zoveel mogelijk mee, maar na twee dagen is het brood op, na twee dagen is het water op, maar we zien wel hoe het loopt, no span!’ Op naar het avontuur dus!
De zaterdag de hele dag gevaren, lekker in bikini bijgekleurd in het zonnetje. In de boot door het regenwoud is ontzettend mooi, maar na een paar uurtjes ook redelijk slaapverwekkend ;-) Gelukkig hielden de stroomversnellingen je wakker; soms moesten we zelfs allemaal uit de boot om vervolgens met een touw de boot er doorheen te trekken, anders was de stroming te sterk. Bij ons tussenkamp werden alle hangmatten opgehangen (het geklungel werd al minder), hout gehakt, water gehaald, eten gekookt en gingen we vissen proberen te vangen. In het wc-hokje (lees; hokje met een groot eng zwart gat) zat een vogelspin en er kwamen vleermuizen uit het gat vliegen, dus de rest van de dag en avond heb ik vooral de achterkant gezien in plaats van de binnenkant… Zo’n held ben ik dan ook weer niet… ;-)
Volgende dag was de tweede vaaretappe, weer door spannende stroomversnellingen en heel even kwamen de toppen van de Kasikasima al in zicht. Na een tijdje kwamen we bij een stroomversnelling waar de boten niet doorheen konden dus moesten we alle spullen uitladen, over een steile heuvel sjouwen, stuk door het bos, en weer inladen bij een boot aan de andere kant van de stroomversnelling… poeh poeh wat een werk! (en dat noemen ze vakantie) Eenmaal aangekomen bij het kamp weer hetzelfde verhaal; hangmatten ophangen, hout hakken, wc-hokje inspecteren, zwemmen, vissen, eten, kampvuurtje, enz.
Maandag was de grote dag; de Kasikasima werd beklommen. Van het laatste brood werd een lekker ontbijtje gemaakt, waarna iedereen genoeg energie en moed had om aan de tocht te beginnen. Dwars door het ongerepte regenwoud, prachtig! Het begon al met een paar steile heuveltjes, even later werd het wat steiler, daarna nog een beetje meer, nog een paar graadjes erbij (ik wist niet dat een mens zoveel zweetporiën heeft :-p), nog een groot rotsblok waar je recht omhoog moest klimmen, en…. Wauw! Ineens sta je bovenop één van de 12 toppen van de Kasikasima!!! :-D Ik hoef vast niet te herhalen dat het echt geweldig mooi was! Veel foto’s gemaakt, een mueslibol gegeten, van het uitzicht genoten (pap, je hebt echt wat gemist!) en weer terug naar beneden. Bij de rivier aangekomen meteen erin gedoken om even af te koelen, alle kleren te wassen en te zwemmen. Maar toen iemand 3 meter verderop een piranha aan de haak had leek het zwemmen even een minder goed idee ;-).
De cooling-down vond de volgende dag plaats; een wandelingetje door het bos naar een waterval verderop. Na een ontbijt met pannenkoeken, want het brood was dus op… Onderweg wat uitleg gekregen over bomen, dieren, planten (wist echt niet dat er een aspirine-boom is en dat je water uit een boomwortel kan drinken) en ook nog een gratis vlecht-les voor o.a. dakbedekking, armbandjes, versiersels en draagmanden. Bij de waterval ben ik ook nog even naar boven geklommen met twee andere mensen, wel pijnlijk met blote voeten over de scherpe stenen, maar wel gaaf om boven te staan. In de middag hebben we met de vrouwen nog lekker gezwommen in een stroomversnelling, de mannen waren vis vangen voor het avondeten. In de avond nog een leuke karaoke gehouden met Renée, Corien en Marleen.
De dag hierna was het alweer tijd voor de terugvaart naar Palumeu. Deze keer in één dag, met de stroom mee gaat wat sneller. Nog steeds door sterke stroomversnellingen en weer alle spullen terugsjouwen over de heuvel, nu was het gelukkig toch duidelijk minder. In Palumeu weer een douche genomen en een borgoe-cola, gedineerd, kampvuur met nog wat borgoe-cola, en toen iedereen naar bed ging zijn wij met z’n vieren met de gids mee naar het dorp gegaan voor een echte indianen-disco!
Supergrappig, even een korte sfeerimpressie;
- Hutje op palen, onder het hutje hing een gloeilamp en er stond een stereo-installatie
- Onder het hutje was de ‘dansvloer’ die voor ons net iets te laag was (indianen zijn gemiddeld een paar cm korter dan europeanen)
- Veel indiaanse jongetjes die op ons afkwamen om te dansen
- Meisjes met babies in draagzakken die ook om half 1 nog stonden te dansen
- Muziek die 5x op repeat werd gezet voordat er een ander nummer aan de beurt was
- ‘Casseri-wijn’ gemaakt van cassave, die naar meel smaakte en die je uit een soeplepel moest drinken
We hebben ons dus redelijk vermaakt, even later wel wat nekpijn van het bukken maar het was zeker grappig om het een keer mee te maken! Hierna iig ook lekker geslapen ;-)
De laatste dag bleven we in Palumeu, nog naar een eilandje geweest om te hangmatteren en te zwemmen, en in Palumeu nog een poging boogschieten gedaan. Ik kan nog wel een paar lesjes gebruiken, tenzij het enorm groot beest is wat ik voor het avondeten moet schieten wat ik niet kan missen. :-p En gister zijn we weer teruggevlogen naar Paramaribo. Er was maar 1 piloot, de ander was niet op komen dagen die ochtend dus vloog ie maar alleen… tja, sommige dingen zullen niet snel veranderen hier… Gisteravond zijn we met de huisgenootjes naar de MacDonalds gegaan, want Renée en ik hadden acht dagen lang twee keer per dag rijst met kip gegeten (soms rijst met vis voor de variatie) dus we zijn redelijk rijstarisch en kippetarisch geworden, de hamburger met friet smaakte dan ook verrukkelijk!!! :-)

En nu kan het aftellen echt beginnen: komende week nog een rustig weekje in Paramaribo, en vrijdagmiddag op weg naar het vliegveld. Stiekem heb ik nu toch ook wel heel veel zin om weer naar huis te gaan en iedereen weer te zien en om daar ook weer allerlei leuke dingen te doen, sommige dingen (en mensen) begin ik toch wel een beetje te missen ;-) Maargoed, eerst nog een leuke en relaxte laatste week in Paramaribo! Ga ik nog even goed van genieten! :-D

Owja, er staan weer heel veel nieuwe foto’s op: picasaweb.google.nl/amandatrompenaars, zeker de moeite waard om even te kijken ;-)

Tot straks!!!

Kus Aman –XXX-