Boten, bevallingen en baby's

Deze drie B’s zeggen eigenlijk al genoeg, maar toch maar even een kleine toelichting…
Zondag zouden we met een groep van salsa naar Overbridge gaan, een strand aan de Surinamerivier. Maar hier weet je het nooit zeker; zaterdagavond belde de congierge/bewaker van de Mozartstraat op (waar we ook hadden geBBQd) of wij met hem en nog een paar anderen meewilden op de boot, over de Surinamerivier en langs allerlei plaatsjes, onder andere ook Overbridge. Dit klonk wel wat aantrekkelijker dan 2 uur in het busje, dus Renée en ik afgesproken dat wij meegingen op de boot, en onze twee nieuwe huisgenootjes zouden onze plaatsen krijgen in het busje. Zondag werden we dus om 9 uur mooi opgehaald door Kenneth, en met nog een andere auto gingen we de speedboot ophalen bij iemand thuis. Boot achter de auto gehangen en op naar de steiger, waar we de boot in het water lieten. Uiteindelijk waren we met 2 speedboten, 9 meiden en 8 Surinaamse kerels, echt supergezellig! De mannen zorgden voor de snelheid en de route, en wij konden lekker voorop de boot bruin worden en genieten.
Eerst een stuk teruggevaren richting Paramaribo, gelunched bij Domburg (veel Javaans eten), terug langs Leguanenpark en White Beach, en door naar Overbridge. Maar eerst nog even gestopt bij de zandbanken (heel grappig, dan kan je midden in de rivier ineens staan) en daar een verfrissende duik genomen. Na Overbridge nog even door naar een ander klein strandje, waar we even hebben gevist en nog een paar extra harde rondjes onder een brug door hebben gevaren (de boot vloog letterlijk over het water!).
Die brug trouwens is niet meer echt functioneel, je snapt het wel als je de foto’s kijkt. Dat komt omdat er twee jaar geleden een boot tegen de pilaar aan is gevaren, en nu is er een rechtzaak bezig en zijn ze op zoek naar een aansprakelijke, want de brug scheen ook niet zo’n goede kwaliteit te hebben… Maar in de tussentijd liggen zowel de boot als de brug daar nog steeds in het water, en voorlopig is er niemand die ook maar een poging doet om het op te ruimen. Zoiets zou je in Nederland dus niet zo snel zien, maargoed dit is en blijft natuurlijk Suriname.
Na het vangen van een vis zijn we nog even doorgevaren naar de Jodensavanne, vroeger een dorpje waar gevluchte joden woonden, maar nu alleen nog maar voor toeristen. Daar was op zich niet heel veel te zien; een kerkhof, resten van een synagoge, en een medicinale bron, waar we heel veel van verwachtten, maar wat een klein beetje tegenviel toen we het mini-straaltje zagen, inclusief vissen erin… Toch maar een slokje genomen, volgens de legende voel je je dan jaren jonger en fitter, wij waren allang blij dat we niet ziek zijn geworden :-p Voordat we het wisten was het al laat in de middag, en op de terugweg richting de steiger konden we genieten van een prachtige zonsondergang over het water. In het donker naar huis gereden, iedereen was supermoe van de hele dag op het water, maar we kwamen in een file!!! Er zijn dus maar twee hoofdwegen in Suriname: één van noord naar zuid, één van oost naar west. Die eerste gaat dus richting Paramaribo, en omdat op zondagmiddag iedereen uit de stad naar strandjes en dergelijke gaat, moet iedereen ’s avonds weer terug, en is het héél druk op die ene weg die naar Paramaribo gaat… Maar ‘no span’, uiteindelijk kom je er toch wel, dus daarna lekker snel naar bed.

Maandag was het zover; de eerste dag op de verloskamers! Dit betekende om 5.30 opstaan in plaats en 6.00, want we moesten nog eerder beginnen dan op de afdeling. (en ik heb al zo’n moeite met een 6 in m’n wekker, laat staan met een 5…) Op de verloskamers (ook wel VK) was het voor het eerst in weken even rustig, dus namen ze uitgebreid de tijd voor een soort van ochtendgebed. Dit hield in dat we een half uur lang met alle zusters in de gang stonden, terwijl zij samen beden en zongen en hoopten op een goede afloop voor alle bevallingen. Daarna was het tijd voor het echte werk; bedden opmaken! Jaja, op de VK zijn geen artsen (uitzondering; héél soms een paar minuutjes als er iets mis dreigt te gaan) dus werken wij gewoon met de zusters mee. Er liggen zo’n 9 vrouwen in kamers te wachten op de bevalling, er kunnen 4 vrouwen tegelijk bevallen (2 op 1 kamer), en op de gang staan altijd wel 4 bedden voor vrouwen die net zijn bevallen, en die in verband met ruimtegebrek al niet meer op de kamer kunnen liggen. Best een drukte op zo’n kleine afdeling dus. ’s Ochtends ga je bedden opmaken en een rondje langs alle vrouwen om alle controles te doen. Ondertussen wacht je op een bevalling en ben je meteen ter plaatse als er een hoofdje verschijnt. Als we 3 bevallingen hebben gezien mogen we zelf bevallingen doen onder begeleiding. De eerste dag waren er al twee bevallingen, waar we dus met onze neus opstonden. Daarnaast nog 4 keizersneden. Een goed begin! Vooral de baby’s vind ik erg schattig; wassen, aankleden, eventueel voeden en even vasthouden als ze gaan huilen, is anders ook zo zielig ;-)
Gister ook zo’n dag, gaat op zich best snel voorbij als er veel bevallingen zijn en als er veel gebeurt, maar soms duurt het wachten op de bevalling ook wel lang. Vandaag heb ik de eerste bevalling van een tweeling gezien! Die mochten we niet zelf doen, maar vanaf nu zijn we klaar voor ‘onze eigen’ bevallingen, ik ben benieuwd!

Zometeen gaan we even onze spullen pakken voor onze trip naar de Ralleigh Vallen, iedereen van ons huis gaat ook mee, in totaal ongeveer een groep van 20. We vertrekken morgenochtend en komen zondagnacht terug. Op het programma staat onder andere een jeepsafarie, boottrip, jagen, berg beklimmen, heel veel gave dingen zien, en we overnachten in jagerskampen in de hangmat. Dat wordt leuk!
Maar vanavond eerst nog een uitstapje naar de discotheek; Yes-R en PartySquad komen hier optreden! Whoehoe! Er komen heel veel Nederlanders op af, dus wordt vast en zeker wel gezellig! Gespreksonderwerp van vandaag is over de beste plaats om een handtekening te laten zetten :-p

Iedereen weer bedankt voor alle leuke berichtjes, mailtjes, sms-jes en msn-gesprekken!
Er staan ook weer nieuwe foto’s op: picasaweb.google.nl/amandatrompenaars


Liefs uit Paramaribo! XXX Amanda :-D