No span!

Afgelopen week stond bijna alles in het teken van ‘No span!’, een typisch Surinaamse uitdrukking. In het Nederlands vrij vertaald; maak je niet druk!

Zondag zijn we met een groep naar Leguanenpark gegaan, tot groot verdriet van Renée en mij geen leguaan te bekennen, maar wel een strandje, hutjes, hangmatten, en de Surinamerivier om verkoeling te zoeken. Een dag vol rust en ontspanning, hangend in je hangmatje of spetterend in het water. Lekker een dagje nixen --> No span!

Maandag begon een nieuwe week in het ziekenhuis, deze week een nieuwe arts die de visiteronde deed. Hij komt nog later dan de eerste arts; zijn visites beginnen gemiddeld rond half 9, toch moet je elke dag om half 8 paraat staan… Het went gelukkig wel… De eerste dag was heel apart; de Surinaamse co’s werden alleen maar becommentariseerd, en Renée en ik werden compleet genegeerd… Nou lekker, dachten we. Maar gelukkig trok het dinsdag al een beetje bij, en woensdag was het zowaar zelfs gezellig tijdens de visites; hij vroeg vanalles aan ons, liet ons onderzoeken doen en legde vanalles uit. We moesten ook zeker vaker naar de OK gaan om te kijken, daar konden we alleen maar van leren. Gister hebben we helemaal punten gescoord; Renée en ik waren de enigen, de andere co’s waren er niet. We hebben alles goed en snel afgerond, klein minpuntje is wel dat we zaterdag EN zondag ook dienst moeten draaien, maar dat is vast en zeker omdat hij vindt dat wij het zo goed doen. Vandaag (zaterdag) was trouwens heel cool, ik heb m’n eerste bevalling meegemaakt. Het ging niet allemaal vanzelf, het kind werd eruit getrokken en er moest nog wat gehecht worden, maar achja --> No span!

Woensdagmiddag werd het ineens bewolkt boven het ziekenhuis; het was zowaar een echte tropische regenbui!! Natuurlijk net wanneer wij bijna klaar waren, we hebben overwogen om een taxi te bellen. Maar gelukkig werd het toen al minder, dus we waagden het er maar op. Bij de grote plassen uitgekeken dat er niet te veel auto’s voorbij raasden, als je niet nat zou worden van de regen zou dat ook een mooie gelegenheid zijn. Alles ging goed totdat we de hoek omgingen; de hele straat stond blank. Dus wij voorzichtig fietsend erdoorheen, klein nadeel dat je de kuilen in de weg niet zag maar alles ging tot dusver goed. Op een gegeven moment werd het toch wel wat dieper, en dieper, en dieper, en ineens merk je dat je natte voeten krijgt… Snel doorfietsen, dan ben je er ook snel vanaf… Maar het werd nog dieper! Op een gegeven moment fietsten we tot en met onze kuiten in het water!!! We hebben dit meteen bedacht als een nieuwe vorm van aquaspinning, zoiets maak je niet vaak mee. Maar hier dus wel, en dit is nog maar het droge seizoen, je wilt niet weten hoe het gaat als het elke dag zo hard regent… --> No span!

Een regenbuitje is best verfrissend, het koelt dan lekker af tot 28 graden ipv 35, dus soms best welkom. Maar het heeft zeker ook nadelen. De eerste kwamen we meteen tegen toen we thuiskwamen; een kakkerlak in de keuken. Ze houden niet van nattigheid dus komen naar binnen als het regent, maar wij houden niet van kakkerlakken! Gelukkig stond de spuitbus al klaar, dus we hebben m flink vergast (waarschijnlijk waren iets te fanatiek, de bus was erna al bijna leeg). Dezelfde avond zagen we er nog 4, die hetzelfde lot ondergingen als hun voorganger. Even later zat er een mega-pad voor de deur, waarvan we ook even bang waren dat ie naar binnen ging springen, gelukkig maakte het beest op tijd rechtsomkeers. Ook de salamanders waren weer van de party, gelukkig zijn dat echt onschuldige beestjes, die mogen blijven leven (als ze maar niet in m’n bed komen!!) Toen Renée het vuilnis buiten ging zetten hoorde ik ineens een gegil; Renée kwam weer binnen, gooide de vuilniszak aan de kant en bleef roepen; ‘ieh, ieh’. De hele tuin was bezaaid met kikkers (het waren er minimaal 4) en die kan je in het donker dus niet echt onderscheiden van de blaadjes, dus ze was er tegenaan gelopen op haar slippers. Het vuilnis zouden we dus de volgende dag wel buitenzetten :-P. Maar dat was nog niet alles; natuurlijk wist een zwerfhond (daar stikt het hier van) onze tuin binnen te komen, die de hele zak open had gescheurd… Lekker zeg… Dus voorlopig hoeven we geen regen meer, ook al is het soms verfrissend. We kijken echt al uit naar onze tripjes naar het binnenland, met grote slangen, 10x zoveel muggen, kaaimannen, leguanen, spinnen, noem maar op!! Maargoed, we zijn dan ook in Suriname --> No span!

En natuurlijk even de update over de salsalessen; het is echt geweldig!! De heupjes zitten al redelijk los, de heren beginnen door te krijgen hoe ze in de maat moeten blijven en het is nog steeds een dolle boel met alle Nederlanders op een paar vierkante meter. Gister waren er weer een paar nieuwe mensen uit Maastricht, dus we zijn meteen met z’n allen uit gaan eten, en morgen meeten we weer bij het zwembad, lekker een dagje luieren en zwemmen na een zondag-ochtend werken… :-s Vooruit, we blijven in het thema: --> No span!

Dit was wel weer genoeg 'No span' lijkt me, ik had me nog zo voorgehouden om het kort te houden (sorry hoor Maris :-p). Ik ben benieuwd naar de bestuurswissel en alle co-schappen, studies, stages, en noem maar op!
En iedereen nog heel erg bedankt voor jullie berichtjes, echt superleuk om te lezen!!!
Ik hoop dat daar ook alles goed blijft gaan, voor nu: mo syi!

XXX Amanda

Ps. Foto’s nog steeds op: picasaweb.google.nl/amandatrompenaars